خلاصه

این مقاله افراط‌گرایی را از منظر دینی بررسی می کند و دیدگاه غالب در مورد پتانسیل طالبان برای مشارکت در همزیستی مسالمت آمیز را به چالش می کشد و در عین حال «امارت اسلامی و نظام آن» (۲۰۲۲) نوشته عبدالحکیم حقانی را به بحث می‌گیرد. پیش‌فهم‌های برساخته‌ در این اثر را که می‌تواند زیست جهان افراد و رفتار بازی‌گران در روابط سیاسی-اجتماعی را شکل دهد، به بررسی می‌گیرد، و استدلال می‌کند که تصور نادرست از تحول رفتاریِ طالبان ناشی از سوءفهم این پیش‌فرض‌ها در مفهوم‌سازی سیاسی آنهاست؛ و نشان‌خواهد داد که تغییر رفتاری این بازی‌گران سیاسی با دگرگونی این پیش‌فهم‌ها که اساسا ذهنی اند و عمیقاً ریشه‌ در سنت دارند، و  زمینه‌ساز امتناع طالبان از مشارکت در روابط سیاسی همکاری‌محور اند، رخ می‌دهد. بنابراین، این مقاله همبستگی بین متن دارای نیروی هنجاری و کنش‌ها با عناصر ملموس در معادلات سیاسی را ترسیم می‌کند و ناتوانی افراط گرایان را در تعدیل رفتار نسبت به دیگر بازی‌گران ملی، منطقه‌ای، و جهانی نشان می‌دهد.

کلیدواژه: طالبانیسم؛ پیش‌فهم ها؛ زیست‌جهان؛ جامعیت اسلامی؛ سلطه اسلامی؛ جنگ همیشگی

محمد حسین نوری دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد در علوم سیاسی و دکترای روابط بین‌الملل، با گرایش اسلام و روابط بین‌الملل از دانشگاه جنوب آسیا، دهلی نو، هند است. وی به‌عنوان یک پژوهش‌گر مستقل در حال حاضر با هدف توسعه‌ای گفتمان جنسیت و دین در تاریخ فکری اسلامی، ایده های میشل فوکو را در ارتباط با فقه اسلامی و حقوق و آزادی های زنان در افغانستان بررسی و تحلیل می‌کند.