این وبینار به بررسی نقش بحث‌برانگیز تیم کریکت افغانستان خواهد پرداخت. تیمی که روابط آن را با رژیم طالبان، به‌ویژه در شرایطی که مردم افغانستان تحت سیطره‌ی این رژیم سرکوبگر و مروج آپارتاید جنسیتی قرار دارند، نمی‌توان نادیده گرفت.  حضور این تیم و روابط آن با رژیم طالبان، که مستقیماً در مشروعیت‌بخشی به این رژیم سرکوبگر نقش دارد، نه تنها سؤالات مهمی درباره رابطه ورزش و سیاست مطرح می‌کند، بلکه خطر تقویت رژیمی را به همراه دارد که حقوق اساسی انسان‌ها را در معرض تهدید قرار داده است. 
این پرسش مطرح می‌شود که آیا ورزش می‌تواند بی‌طرف باقی بماند، وقتی خطر تبدیل شدن به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به رژیم‌های سرکوب‌گر وجود دارد؟ نهادهای بین‌المللی و ورزشکاران چه مسئولیتی در جلوگیری از همدستی و تضمین پاسخگویی دارند؟ این بحث به بررسی این مسائل می‌پردازد و تحلیل می‌کند که چگونه جامعه جهانی می‌تواند با ایستادن در کنار مردمِ تحتِ ستم و حفظ یکپارچگی اخلاقی، به این معضل بپردازد.